Οι αρχαίοι Έλληνες, με τη βοήθεια της τεχνολογίας της εποχής, κατασκεύαζαν θέατρα. Σ’ αυτά οι θεατές μπορούσαν να βλέπουν και να ακούν τα πάντα από την ορχήστρα, ακόμα και αν κάθονταν στο πιο ψηλό σημείο της αμφιθεατρικής κατασκευής. Το εκκύκλημα το χρησιμοποιούσαν για να παρουσιάζονται πάνω οι «νεκροί». Οι περίακτοι ήταν περιστρεφόμενα δοκάρια, πάνω στα οποία στερεώνονταν τα σκηνικά. Το αιώρημα, ένα είδος γερανού, βοηθούσε τους υποκριτές (ηθοποιούς), που ήταν άντρες και φορούσαν κοθόρνους (ψηλά παπούτσια) και μάσκες.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το θέατρο σημαντικό για τη μόρφωσή τους. Στην Αθήνα οι πλούσιοι υποχρεώνονταν από τον νόμο να δίνουν χρήματα για να ανεβαίνουν θεατρικές παραστάσεις (χορηγοί), ενώ οι φτωχοί δεν πλήρωναν εισιτήριο. Τα έργα των συγγραφέων που άρεσαν στους περισσότερους βραβεύονταν. Οι θεατές σχολίαζαν τις παραστάσεις και συχνά συζητούσαν το θεατρικό έργο, ιδιαίτερα αν η υπόθεσή του είχε σχέση με αυτούς που κυβερνούσαν, με πρόσφατους πολέμους και άλλα θέματα που ενδιέφεραν τους πολίτες.
Στα σημερινά θέατρα οι παραστάσεις παίζονται μπροστά στους θεατές από τους ηθοποιούς και η υπόθεσή τους έχει σχέση, όπως και τότε, με τα θέματα που απασχολούσαν και απασχολούν τους ανθρώπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.